Klaar!

Het was een geweldige wandeltocht. Erg mooi, erg relaxt, omdat ik de tijd had, omdat het vrijwel uitsluitend mooi weer was en omdat de kust nog niet vol toeristen zat. 

Ik heb heerlijk gewandeld, heb de mooiste overnachtingsplekjes gehad en daaromheen in Maó, Ferreries en Ciutadella in leuke hotels gezeten en lekker gegeten.

De laatste dag ben ik nog even 'dag' gaan zeggen tegen de mooie kust bij Cala 'n Bosch en bij Bar Triton.

Zondagavond stapte ik in Ciutadella op de veerboot van Corsica Ferries naar Toulon en maandagavond was ik via Parijs en Rotterdam weer thuis.

Mooie afsluitende dag

De zee was woest en dat gold ook voor de wind. Ik ben er 's nachts twee keer uitgegaan om een enkele haring weer vast te zetten. In zand houden ze tenslotte niet zo goed. De eerste keer was best leuk, want de nog bijna volle maan was net tevoorschijn gekomen en lichtte de omgeving goed aan. Best goed geslapen verder, maar de stormachtige wind direct aan zee slaapt toch onrustig. Daarom heb ik het plan voor het tweede nacht aan zee laten varen. Ik wilde voor de laatste buitennacht op Menorca liever geen onrustige wind die aan mijn tent trekt. 

Mijn schoenen en sokken waren in de ochtendzon redelijk opgedroogd. Ik had met de natte ervaring van gisteren mijn lesje geleerd. Voor mijn vertrek vanuit Cala Trebalúger had ik uit voorzorg mijn schoenen en sokken ingepakt en voor het stukje strand dat potentieel drijfzand kon zijn, mijn Crocs aangedaan. Pas toen ik veilig en wel over de rotsen (nat en glad van opspattend zeewater) mijn weg had geklauterd naar droge ondergrond, heb ik mijn schoenen aangedaan.

Bij Cala Mitjana heb ik het woeste geweld van de golven zitten bekijken. Wat een verschil met begin maart! Tegen beter weten in ben ik nog afgedaald naar Cala Galdana om te kijken of daar al een bar open was met lekker eten. Helaas ... Daarna ben ik naar de fijne camping van zondag gelopen. In ieder geval weer goede koffie!

Toch weer Trebalúger

Ik kwam in de winter en ging weg in het voorjaar. Was begin maart alles langs de kust nog dicht, deze week is het Semana Santa en is alles opengegaan. Dus kon ik nog even wat lunchen bij Es Bruc in Sant Tomas voordat ik op weg zou gaan naar Cala Fustam, mijn eennalaatste overnachting buiten.

Nadat ik in die baai natte voeten (en schoenen en sokken) had gehaald en de grot waar ik had willen slapen dik in de schaduw lag, besloot ik maar door te lopen naar Cala Trebalúger. Bekend terrein en lekker in mijn eigen tent. De rivier was wel een stuk voller dan de vorige keer dat ik er was.

Camí de Cavalls revisited

Vandaag wilde ik wel in Ferreries uitkomen, want daar had ik twee nachten een hotel geboekt vanwege de weersvoorspelling. Maar de weg erheen moest wel leukzijn. Dus had ik op de kaart gezocht naar een doorsteek vanaf de camping naar de Camí de Cavalls. Die heb ik min of meer gelopen, met toestemming van de eigenaar van het perceel, een paardenfokker met paardenexcursies. (Voor één keer dan ... en niet de paarden laten schrikken!) De paarden zijn van het typische Menorcaanse paardenras.

Daarna heb ik de officiële, landinwaarts gelegen route van de Camí de Cavalls naar Binigaus gelopen, zodat ik die ook kon afstrepen. Zelf had ik 2,5 week geleden de kustvariant gekozen. Het enige leuke aan deze route was het oversteken van 's Hort de Trebalúger, waar ik wel nieuwsgierig naar was. Het was vroeger landbouwgebied en is nu weer teruggegeven aan de natuur. De mensen van natuurbeheer waren daar aan het werk en zijn daar duidelijk actief de waterloop te versterken van het riviertje waarvan ik de monding in zee eerder heb kunnen zien.

Voor de rest veel bos. Niet slecht, maar de kustvariant was echt veel mooier. Vanaf Binigaus ben ik naar Es Migjorn Gran gelopen voor de bus.

NB Vanaf de route zijn alle op de kaart zichtbare toegangsroutes naar de kust afgesloten wegens privé eigendom.

Camí Reial

Zomaar een spontane ingeving bij het wakker worden op zondagochtend: ik zou een stuk van de Camí Reial lopen. Deze eeuwenoude koningsweg vormde lang de verbinding tussen de twee steden Maó en  Ciutadella. Ik zou lopen vanaf Ciutadella in de richting van Ferreries en dan daarvandaan een gevonden route naar het zuiden lopen richting Cala Galdana, en hetzij onderweg een kampplekje zoeken, hetzij in Cala Galdana logies te zoeken.

De beoogde aftakking heb ik niet kunnen vinden (achteraf blij toe, nadat ik begreep dat dat echt wel een zoekpartij was geworden). Dus ben ik de hele Camí Reial maar afgelopen naar Ferreries. Zeker vanaf de Barranc d'Algendar was de route zo mooi als ik had gelezen. Omdat ik toch echt die dag aande kust wilde eindigen, ben ik maar over de autoweg gelopen naar Cala Galdana. Dat laatste was natuurlijk echt niet fijn. Maar de verrassing kwam na 3 km asfalt: ik zag opeens een camping (S'Atalaia) die na de wintersluiting net één dag open bleek. Het was een prachtige boomrijke camping waar nog bijna helemaal niemand was. En bij de bar hadden ze voor mij koffie, ijsjes en een broodje kaas. Met een plekje achterin het bos was ik helemaal gelukkig!

Pedrera de s'Hostal

Vandaag ben ik naar Líthica gegaan, een voormalige steengroeve die in 1994 is opgehouden in die functie. Het was destijds beleid om de boel vol te storten en als het ware 'terug te geven aan de natuur'. Een stichting heeft zich er daarna voor ingezet dat de groeve niet ten prooi zou vallen aan overwoekering en in de vergetelheid zou raken. In de steengroeve staan ook allerlei soorten lokale bomen en planten, die zorgvuldig worden onderhouden.

Van de steensoort (marès geheten) zie je hier in Ciutadella inderdaad diverse grote gebouwen opgetrokken, zoals op Es Born.

Prachtig kaal slotstuk

Ik wist dat het op de laatste dag een kale bedoening zou worden en dat werd het zeker. In het begin nog wel lage, dichte struikachtige begroeiing, maar ook die verdween. Maar wat was het mooi! Ik was expres vroeg uit Cala Morell vertrokken omdat ik geen schaduw hoefde te verwachten en ik de ergste hitte voor wilde zijn. Dat is gelukt. Ik ging om half acht weg.

Ik heb wel eerst nog even de prehistorische necropolis bij Cala Morell bezocht. Indrukwekkend.

Ik was zo vroeg dat alle plantjes nog vol met dauw zaten. En ook de stenen! Op de tegenlichtfoto met Cala Morell op de achtergrond zie je ze glimmen. Ik moest echt oppassen geen uitglijer te maken.

Verder was het doorstappen op de rotspaden, met zo nu en dan een paar schaapjes als enige andere levende wezens in de buurt. Alleen bij de vuurtoren van Punta Nati (waar je met de auto kunt komen) kwam ik een echtpaar uit Girona tegen dat mij een paar dagen eerder had gezien bij mijn supergrot bij Platja Binimel.la. We hebben nog even staan kletsen over wat er komt kijken bij mijn keuze qua overnachtingen (veel water mee!) en welke andere plekken ze mij daarvoor nog tipten (die inderdaad al op mijn lijstje stonden om volgende week nog te doen).

De blauwe foto is het resultaat van per ongeluk een foute witbalanskeuze, maar ik zet hem er toch maar bij om de uitgestrektheid van het barre rotslandschap te laten zien. Hier wil je niet lopen in de regen of de brandende zon.

Ik raakte overigens in het begin zelfs even het pad kwijt, omdat ik liep op een gpx van iemand die blijkbaar een stukje kustrand had gevolgd en van het officiële pad was afgeweken. Dat betekende dus kortstondig door de lage dichte (en natte!) bush mijn weg terugvinden. Maar ik wist door de kaart wel in welke richting die moest zoeken.

Hoewel ik vooraf niet uitsloot dat ik tegen het einde direct in de bebouwde kom van vakantieoord Cales Piques de bus zou pakken vanwege zere hielen, ben ik toch helemaal doorgelopen naar Ciutadella. Camí de Cavalls voltooid! En dus ging ik eerst maar weer even naar Bar Triton voor een hapje eten