Ik zou er bijna sentimenteel van worden en heb er nog speciaal een glas op gedronken. Ik ben totaal een dikke week in Cercedilla geweest. Niet achter elkaar, maar in drie stukjes en tussen de heen- en weerbewegingen door. Wat een leuk dorp is dit! Ik voelde me er thuis.
De eerste nederzetting dateert uit de Romeinse tijd (ik liep de eerste dag hier nog over een Calzada Romana), vlak na het begin van de jaartelling, en in de eeuwen erna gebeurde er natuurlijk nog genoeg, maar de groei van het dorp kreeg een impuls toen 1923 de spoorlijn uit Madrid naar de Sierra de Guadarrama in gebruik werd genomen, incl. het lijntje naar Puerto de Navacerrada op bijna 2000 m. De rijke bourgeoisie uit Madrid kwam hier hun zomerverblijven bouwen en in de winter kwamen ze skiën. Er staan dan ook heel veel villa's uit begin 20e eeuw.
Cercedilla trekt veel dagjesmensen en weekendtoeristen die in de Sierra de Guadarrama komen skiën of wandelen, dat laatste vooral in de Valle de la Fuenfría. Of die gewoon vanuit Madrid een frisse neus komen halen. De horeca is dan ook van behoorlijke kwaliteit, met naast een meer trendy restaurant als Yeyu, ook traditionele restaurants en bars. En opvallend veel banketbakkers!
Ook voor de kort blijvende toerist als ik, is het een fijne plaats. Ik heb hier op drie heel verschillende plekken geslapen. Het begon met het leuke Hostal La Maya in het levendige dus rumoerige dorpshart. De tweede keer koos ik voor de rust voor Posada Peña Pintada, een 'buitenhuis' tegenover het station. Daar had ik vier nachten geboekt (waarvan ik twee dagen op sjouw was in de bergen). En de laatste twee nachten zat ik in Hostal Aribel, ook in de stationsbuurt, en hoewel simpel, zeker ook erg charmant met een uitstekende cafetería met goed terras erbij.
Nu weet ik zeker dat ik hier niet meer terugkom. Morgen verder westwaarts op de GR10. Vandaar het sentiment.
