Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik geen sabbaticals meer nodig heb om te kunnen wandelen (want definitief 'los'), zal ik dit weblog weer gebruiken. Ik worstel nog met het criterium 'wanneer wel, wanneer niet', maar in ieder geval tochten met een kop en een staart. En dus waar ik in 2024 mee begon: de 'Camí de Cavalls' op Menorca.

woensdag 20 maart 2024

Laatste 'mooie' dag

Ik werd wakker in de baai van Macar d'Alfurinet met het geruststellende geluid van de branding. Het was nevelig en dus was het zonnetje wat waterig, maar dat was niet erg. Ik wilde wel graag mijn tent laten drogen, want zo vlak aan zee en zonder veel wind zat er veel condens op. Dus de tent moest even blijven staan. Ik mocht daar natuurlijk niet kamperen, maar buiten het seizoen en uit het zicht voelde ik me wel onbespied . De wilde geiten van gisteren zag ik ook niet meer. Wel kwamen net iets te vroeg (dus toch even haastig tent inpakken) werkmensen in de baai, zeer waarschijnlijk voor onderhoud van de Camí de Cavalls. Dat doen ze serieus hier, bijvoorbeeld met afrastering en loopvlonders om kwetsbare natuur te beschermen (ik loop door veel Natura 2000). En door begroeiing langs het pad te kortwieken. Tot mijn grote verbazing zag ik onderweg ook duidelijke hark-sporen. Niet eenmalig, maar over kilometers pad. Wtf?! We wandelen toch in de natuur?! Later zag ik de 'veegploeg', vier man sterk in fluogele jasjes, waarbij de jongste bediende mocht harken. 























Mooie wandeling op de eennalaatste dag. Behalve dan het laatste k..stuk naar Cala Morell, verder erg afwisselend met veel bos, een stuk met frisgroen open landschap met grote bomen (ik zou bijna zeggen 'Engels'), veel mul zand nabij Cala Algaiarens en rotspaden langs de kustlijn.
De bron Font de sa Teula deed het! Een mager straaltje, maar voldoende en fris. Omdat ik toen genoeg water had ben ik onderweg nog een zijpad ingeslagen, effe stukje klimmen naar Sa Bassa Verda. Ooit een aantrekkelijk (groen) meertje in het verder zo droge noorden, maar het was nu een groen gazonnetje, tussen rotsblokken waar je de oude waterstand nog op kon aflezen.
Sa Bassa Verda

Dat was dus zweten ...























Je kunt wel eens hebben dat je spijt hebt van een beslissing. Ik wilde graag op de route blijven en dus had ik via AirBnB in Cala Morell een zeldzaam beschikbare logiesgelegenheid geboekt voor twee nachten. Dit is buiten het seizoen vooral een villadorp voor rijken en voor de rest een slapend toeristendorp. Er is hier geen brood en geen koffie, laat staan lekker eten. Yvettes Beach Club hiernaast wordt nog verbouwd. Dus ga ik morgen toch met de taxi naar Ciutadella voor boodschappen en veel lekkers (ik zou normaal gaan liften, in ieder geval de heenweg,  maar ik heb de huizen hier gezien en ik schat in dat de bewoners geen lifters meenemen). En had ik misschien dus net zo goed daar kunnen slapen, al voelt het toch beter om óp het pad te slapen. 


Overmorgen loop ik nog het laatste stuk naar Ciutadella, maar ik ken het terrein (rotsachtig, kaal en relatief vlak), dus ik kon gerust zeggen dat dit de laatste mooie dag was.

NB voor kampeerdes: vanaf 10 minuten na de bron nog minstens 30 minuten mooie vlakke groene velden voor tent uit het zicht!