Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik geen sabbaticals meer nodig heb om te kunnen wandelen (want definitief 'los'), zal ik dit weblog weer gebruiken. Ik worstel nog met het criterium 'wanneer wel, wanneer niet', maar in ieder geval tochten met een kop en een staart. En dus waar ik in 2024 mee begon: de 'Camí de Cavalls' op Menorca.

vrijdag 22 maart 2024

Prachtig kaal slotstuk

Ik wist dat het op de laatste dag een kale bedoening zou worden en dat werd het zeker. In het begin nog wel lage, dichte struikachtige begroeiing, maar ook die verdween. Maar wat was het mooi! Ik was expres vroeg uit Cala Morell vertrokken omdat ik geen schaduw hoefde te verwachten en ik de ergste hitte voor wilde zijn. Dat is gelukt. Ik ging om half acht weg.












Ik heb wel eerst nog even de prehistorische necropolis bij Cala Morell bezocht. Indrukwekkend.













Ik was zo vroeg dat alle plantjes nog vol met dauw zaten. En ook de stenen! Op de tegenlichtfoto met Cala Morell op de achtergrond zie je ze glimmen. Ik moest echt oppassen geen uitglijer te maken.
























Verder was het doorstappen op de rotspaden, met zo nu en dan een paar schaapjes als enige andere levende wezens in de buurt. Alleen bij de vuurtoren van Punta Nati (waar je met de auto kunt komen) kwam ik een echtpaar uit Girona tegen dat mij een paar dagen eerder had gezien bij mijn supergrot bij Platja Binimel.la. We hebben nog even staan kletsen over wat er komt kijken bij mijn keuze qua overnachtingen (veel water mee!) en welke andere plekken ze mij daarvoor nog tipten (die inderdaad al op mijn lijstje stonden om volgende week nog te doen).






























De blauwe foto is het resultaat van per ongeluk een foute witbalanskeuze, maar ik zet hem er toch maar bij om de uitgestrektheid van het barre rotslandschap te laten zien. Hier wil je niet lopen in de regen of de brandende zon.

Ik raakte overigens in het begin zelfs even het pad kwijt, omdat ik liep op een gpx van iemand die blijkbaar een stukje kustrand had gevolgd en van het officiële pad was afgeweken. Dat betekende dus kortstondig door de lage dichte (en natte!) bush mijn weg terugvinden. Maar ik wist door de kaart wel in welke richting die moest zoeken.











Hoewel ik vooraf niet uitsloot dat ik tegen het einde direct in de bebouwde kom van vakantieoord Cales Piques de bus zou pakken vanwege zere hielen, ben ik toch helemaal doorgelopen naar Ciutadella. Camí de Cavalls voltooid! En dus ging ik eerst maar weer even naar Bar Triton voor een hapje eten