Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik geen sabbaticals meer nodig heb om te kunnen wandelen (want definitief 'los'), zal ik dit weblog weer gebruiken. Ik worstel nog met het criterium 'wanneer wel, wanneer niet', maar in ieder geval tochten met een kop en een staart. En dus waar ik in 2024 mee begon: de 'Camí de Cavalls' op Menorca.

maandag 25 maart 2024

Camí de Cavalls revisited














Vandaag wilde ik wel in Ferreries uitkomen, want daar had ik twee nachten een hotel geboekt vanwege de weersvoorspelling. Maar de weg erheen moest wel leukzijn. Dus had ik op de kaart gezocht naar een doorsteek vanaf de camping naar de Camí de Cavalls. Die heb ik min of meer gelopen, met toestemming van de eigenaar van het perceel, een paardenfokker met paardenexcursies. (Voor één keer dan ... en niet de paarden laten schrikken!) De paarden zijn van het typische Menorcaanse paardenras.

Daarna heb ik de officiële, landinwaarts gelegen route van de Camí de Cavalls naar Binigaus gelopen, zodat ik die ook kon afstrepen. Zelf had ik 2,5 week geleden de kustvariant gekozen. Het enige leuke aan deze route was het oversteken van 's Hort de Trebalúger, waar ik wel nieuwsgierig naar was. Het was vroeger landbouwgebied en is nu weer teruggegeven aan de natuur. De mensen van natuurbeheer waren daar aan het werk en zijn daar duidelijk actief de waterloop te versterken van het riviertje waarvan ik de monding in zee eerder heb kunnen zien.




Voor de rest veel bos. Niet slecht, maar de kustvariant was echt veel mooier. Vanaf Binigaus ben ik naar Es Migjorn Gran gelopen voor de bus.

NB Vanaf de route zijn alle op de kaart zichtbare toegangsroutes naar de kust afgesloten wegens privé eigendom.