Bij Refugi Malniu:
Minder romantisch waren de twee onweersbuien op 22 juli met totaal 4 uur van donder en bliksem, hagel en regen, veel regen! Mijn dappere ZPacks Hexamid hield zich goed, maar na de tweede onweersbui vroeg in de avond vond ik het wel genoeg. Ik stond vlakbij Refugi Malniu waar je met de auto kan komen, besefte ik. Het idee om in de refugio te overnachten heb ik snel laten varen, na kort de benauwde atmosfeer ingeademd te hebben. Ik hou gewoon niet van berghutten. Voor mij zit er weinig tusssen mijn eigen tentje of een hotelkamer. Alleen een nachtje in een cabana (herdershutje) of refugio libre is een heerlijk alternatief, zolang er verder niemand is. Maar nu had ik er wel een flinke duit voor over om met een taxi naar Puigcerdà in het dal te zakken. Het was nog een prachtige tocht bij de bijna ondergaande zon, ook met een chauffeur die veel over de regio wist te vertellen. Op mijn kleine hotelkamertje was het net een uitdragerij met de natte tentdelen die ik had opgehangen.
De volgende dag was ik voor de hervatting in slechts anderhalf uur bussen terug in Andorra. Ik heb daarna een heerlijke hamburger verorberd en een nieuwe batterij voor mijn telefoon gekocht. Zondag om 11 uur was ik weer aan de wandel, nadat ik met de bus naar Naturlandia (pretpark gericht op bergennatuur) direct weer op 2000 meter zat. Via Pic Negre ben ik naar Refugi Claror gelopen. Leuk om bij de start nog even een stukje Andorra Triatlon mee te maken (gelukkig maar een klein stukje van de route die ik wilde gaan doen).
Ik heb 's avonds ook even gesproken met een vaquero (zeg maar cowboy - niet te paard, hij kwam op zijn motor naar de kudde kijken), over koeien, de bergen en Andorra. En later op de avond met een ultraloper die 's avonds om 20 uur nog even een rondje deed met zijn 8 maanden oude leuke hond.
De volgende dag heb ik nog een mooie wandeling gemaakt naar de Valle de Madriu om daar voor het laatst mijn tent op te zetten.
Ik heb 's avonds ook even gesproken met een vaquero (zeg maar cowboy - niet te paard, hij kwam op zijn motor naar de kudde kijken), over koeien, de bergen en Andorra. En later op de avond met een ultraloper die 's avonds om 20 uur nog even een rondje deed met zijn 8 maanden oude leuke hond.
De volgende dag heb ik nog een mooie wandeling gemaakt naar de Valle de Madriu om daar voor het laatst mijn tent op te zetten.
Bij Refugi Claror:
In de Valle de Madriu:
En zo had ik in mijn laatste dagen een leuke variatie van bergen en civilisatie. Na mijn laatste paradijselijke plekje maandagavond in de Vall de Madriu vond ik het genoeg en heb ik dinsdag met een snelle afdaling van 1200 meter definitief de bergen verlaten. Voor dit jaar dan. I'll be back! Ik heb al met een schuin oog naar de GRP van Andorra gekeken.
En nu is het klaar met een half jaar handwasjes en leven uit de rugzak. En in Barcelona kon ik niet nalaten een goed Chinees restaurant op te zoeken. Morgen naar huis. Terug naar het gewone leven!
En nu is het klaar met een half jaar handwasjes en leven uit de rugzak. En in Barcelona kon ik niet nalaten een goed Chinees restaurant op te zoeken. Morgen naar huis. Terug naar het gewone leven!
