Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11, in blogarchief helemaal onderaan) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik niet meer werk en zoveel kan wandelen als ik wil, zal ik dit weblog weer gebruiken als ik de tocht de moeite vind. In 2024 was dat voor de Cami de Cavalls op Menorca en in 2025 liep ik 650 km van de GR10, die van Valencia naar Lissabon (in blogarchief vanaf maart).

donderdag 10 juli 2008

Kan ik mijn voeten inruilen?

Inderdaad, net als bij een auto. Grote beurt mag ook. Tenslotte zijn ze mijn vervoermiddel en ze hebben het zwaar te verduren. Ze zijn ook het enige waar ik mij zorgen over maak. Ík ga het redden, mijn benen ook, alle spieren, pezen en aanhechtingen, maar mijn voeten ...?!
De eerste weken had ik nergens last van, al waren ze nooit het toonbeeld van elegantie. Maar nu, de laatste dagen, zijn er allerlei irritatieplekjes van de huid. Van hardgeworden hielen van mijn sokken, van nare losrakende randjes van mijn zooltjes, van de tong die mij het klimmen de huid van mijn scheenbeen net boven de enkel mishandelt. Nog geen blaar gehad, maar zodra de huid echt kapot raakt krijg ik een infectieprobleem door die constant warme en vochtige omgeving die bergschoen heet.
Alleen daarom is het eigenlijk goed dat ik nu om andere redenen vier dagen rust heb. Om met de grote filosoof JC te spreken: "elk nadeel heb se voordeel".

Afgezien van de huidirriratie van mijn voeten zijn er nog wel wat grappige dingen. Dat soms mijn voeten na afloop van de dag zó in vuur en vlam staan, dat het blussen in een ijskoud riviertje domweg helend werkt. Nog gekker vind ik dat ´s nachts terwijl ik slaap, mijn voeten blijkbaar aan auto-fysiotherapie doen. Twee dingen: mijn voeten bewegen zich "handenwrijvend" ten opzichte van elkaar en ik doe ongemerkt rek- en strekoefeningen met mijn voeten. Ik merk dat in halfslaap en als ik wakker word, maar ik doe het echt onder mijn slaap. Ze zullen het nodig hebben, mijn arme voetjes ...