Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11, in blogarchief helemaal onderaan) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik niet meer werk en zoveel kan wandelen als ik wil, zal ik dit weblog weer gebruiken als ik de tocht de moeite vind. In 2024 was dat voor de Cami de Cavalls op Menorca en in 2025 liep ik 650 km van de GR10, die van Valencia naar Lissabon (in blogarchief vanaf maart).

dinsdag 22 juli 2008

Ballibierna & de sneeuw



Na de canyons van Ordesa en Añisclo en de vallei van Estos lag er na mijn luie Benasquetijd een ander mooi traject voor me. Het stuk rond de collado Ballibierna en collado de los Ibones kende ik al van afgelopen najaar, een mooi alpien en lekker uitdagend stuk met veel "rockhopping" (geen pad maar stappen van grote steen op steen), waar ik wel van hou. Maar helemaal lekker zat het me niet, door de sneeuw. Zoals ik eerder al meldde: ik hou er gewoon niet zo van. Ondanks geruststellende berichten van Kim en Thomas zag ik er dus ook een heel klein beetje tegenop, zeker toen het op de aanloopdag ook nog eind van middag hard ging regenen en hagelen. Ik was na een korte pauze bij de Puente de las Coronas al een half uurtje op weg naar de Ibones de Ballibierna (2440 m) om daar mijn tentje op te zetten, maar ben toch maar teruggegaan om in de onbemande refugio te gaan slapen
Daar heb ik overigens met Giora, Michal en Javier nog een gezellige avond doorgebracht en na het opklaren van het weer ook nog genoten van de mooie omgeving
Natuurlijk ging de volgende dag alles goed. Door de stukken sneeuw heb ik gewoon langzaam en voorzichtig gelopen, maar tenzij als horizontale traverse kan ik ze nog steeds missen als kiespijn.