Na bijna vier maanden op een hoogte van zo´n 3000-4000 meter gezeten te hebben ben ik bijna terug op zeeniveau. Uit Huaraz ben ik per piepklein vliegtuigje vertrokken, de besneeuwde toppen van de Andes achter me latend. 
Nu ben ik aan de Peruaanse kust; Lima ligt aan de Pacific en het hostal waar ik zit op 100 meter daarvandaan, zij het op nog zo´n 60 meter erboven. Hoewel ik niet de aanvechting heb gehad met mijn voeten in de branding te staan, heb ik wel genoten van de zonsondergang boven de oceaan.Het kwam gelukkig allemaal goed met Lima. Door een irritante fout van Aerocodor in Cuzco miste ik begin mei in Lima mijn aansluiting met Huaraz waardoor ik een valse start had in Lima: ongewild moest ik er een paar uur doorbrengen en die waren niet aangenaam. Peru´s hoofdstad was voor mij alleen maar lelijk en vies. Zelfs de om haar statige koloniale architectuur beroemde Plaza de las Armas was bij mijn kennismaking ´s avonds door een foute verlichtingskeuze een erg lelijk en onaantrekkelijk plein (waar waren Conny, Edwin en Johan toen ze met die verlichting bezig waren?!).
Bij daglicht op zondagmorgen was gelukkig alles anders en begreep ik de faam van het plein. Ik heb op een steenworp afstand geluisterd naar een massamis op de Plaza de las Armas met koorgezang en heel veel mannen in paarse jurken, terwijl ik bij T´anta genoot van echte capuccino en hele dure bonbons.
Mijn hele verblijf in Lima was trouwens alleen nog maar gericht op het antwoord op de vraag waar en wanneer ik de lekkerste dingen zou nuttigen. Eindelijk eens goede koffie bijvoorbeeld in een van de vele cafés. Tamales, choclo-salade en volkorenbroodjes uit de rijkgevulde supermarkt. Maar levensvragen waren ook waar ik nog voor het laat Ceviche zal eten, of ik me nog aan de Pisco Sour zal wagen en hoe ik in culinair opzicht een eerbetoon zou brengen aan de Chinese populatie in Lima van meer dan 500.000 in de Barrio Chino (de Chinese wijk). En uiteraard los ik de logistieke vragen daarbij op door gewoon met de hobbelige stadsbus te gaan (waar ik overigens tot nu toe nog geen gringo in heb gezien). Geen betere manier om een stad in korte tijd te leren kennen!
Ja, Lima is er de laatste weken voor mij wel een stuk leuker op geworden.
Morgen vlieg ik naar Nederland. Ik verheug me zo op het weerzien met iedereen en het gewoon even "thuis" zijn ... onder zeeniveau! En over twee weken zit ik alweer in Spanje voor de GR11.
