Ik ben zóóó blij dat ik het toch nog gedaan heb! Het was prachtig. Ik zal er weinig woorden aan vuil maken en des te meer foto´s plaatsen.De Salar de Uyuni, op circa 3650 meter hoogte, is ongeveer 12.000 km2 groot en daarmee de grootste zoutwoestijn ter wereld. Uren kun je rijden door de witte vakte zonder iets anders in de buurt.
Vlakbij Colchani (buurgemeente van Uyuni) wordt de woestijn ook als zoutmijn gebruikt. Er wordt zout ontgonnen door het handmatig bij elkaar schrapen van het zout in kegels, die later worden vervoerd.
De meeste foto´s heb ik juist aan de randen van de Salar de Uyuni gemaakt. Zoals bosranden ook spannender zijn dan bossen, zo vond ik de grens tussen zout en land en de combinatie van wit met stenen van andere kleuren, het mooiste. (En eerlijk is eerlijk ... ik beheers het fotograferen van uitsluitend fel wit blijkbaar ook nog lang niet; ik weet nu van Arno dat ik juist had moeten overbelichten).
Juist daarom is het eiland Incahuasi midden in de Salar zo mooi. Vanwege dat snijvlak. Ik heb er totaal vier uur rondgehobbeld, eroverheen en eromheen. Het is een cactusparadijs met grote exemplaren in de prachtigste kleuren. Ik heb er ook de Vizcacha gezien, een soort dik konijn met een grote staart, ongetwijfeld ook familie van de bergmarmot.
Aan de rand van het eiland, aan de kust zogezegd, zijn vooral gitzwarte stenen te vinden, maar ook andere uitbundiger zoutstructuren en allerlei duistere watertjes.
De vulkaan Thunupa ligt aan de noordzijde van de Salar de Uyuni. De vukaan heeft een onwaarschijnlijk mooie top, met enerzijds prachtige veelkleurige flanken in rood en geel en daarnaast een scherp
gekartelde oostelijke kam. Ik heb overnacht aan de voet van de vulkaan, in het vrijwel uitgestorven dorp Coquesa en ik heb daar in de avond en ochtend heerlijk genoten van die prachtige Thunupa.
In Coquesa ben ik de tweede dag om 6.30 uur in mijn eentje op pad gegaan voor een wandelingetje. Ik wilde graag de zonsopkomst meemaken en ben een eindje de vulkaan op gewandeld, 300 meter de hoogte in tot net onder 4000 meter. Ik had een prachtig uitzicht op de zoutwoestijn en de in de verte aan de rand ervan gelegen bergen en heb genoten van de stilte. Ook heb ik tijdens die vroege ochtendwandeling een oud graf bezocht met mummies van meer dan 1500 jaar oud. Ik had gewoon de sleutel gekregen!
Onderweg kwam ik ook een kudde grazende lama´s tegen. Ze zijn gedomesticeerd, zoals in Spanje schapen die "vrij" in de bergen grazen, dus erg schrikken deden ze niet van mij.
Voor ik weer afdaalde naar Coquesa heb ik uitgebreid in de ochtendzon gepauzeerd met een sigaar ... eh ... nauwelijks 8 uur ´s ochtends.
