Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik geen sabbaticals meer nodig heb om te kunnen wandelen (want definitief 'los'), zal ik dit weblog weer gebruiken. Ik worstel nog met het criterium 'wanneer wel, wanneer niet', maar in ieder geval tochten met een kop en een staart. En dus waar ik in 2024 mee begon: de 'Camí de Cavalls' op Menorca.

zondag 28 februari 2016

Een winterse wandeldag

Tot nu toe heb ik een gelukkige hand in het kiezen van wandel- en rustdagen. Ik baseer me steeds op de weersvoorspelling van Aemet.es, zowel in dagen als in uren, en pas daar mijn plannen op aan. Dat pakt steeds goed uit.
Dus had ik gisteren mijn rustdag gepland in Alhama de Granada, toen het regende en sneeuwde, en ben ik vandaag weer op pad gegaan.




Ik wist dat het vandaag nog koud zou zijn, maar relatief droog. Uiteindelijk bleven zowel de mogelijke winterse buien als de zonnestraaltjes tussendoor, weg. Toch maakten de temperatuur en de noordenwind dat ik niet wilde pauzeren en vijf uur lang stug doorliep. Dat betekent dat ik een broodje en een blikje ansjovisfilet lopend heb verorberd, nadat ik mijn handschoenen en wandelstokken in mijn rugzak had gedaan. Het smaakte er niet minder om! Mijn visolievette vingers heb ik later in een handjevol sneeuw 'schoon' gemaakt.

Met het vooruitzicht van een paar prachtige zonnige en relatief warme dagen waarin ik graag in mijn tentje slaap, heb ik vanavond een huisje waar ik de kou kan trotseren voor een open-haardvuurtje. En net nu ik klaar ben met dit blog, is het vuurtje ook toe aan de nacht ...