Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik geen sabbaticals meer nodig heb om te kunnen wandelen (want definitief 'los'), zal ik dit weblog weer gebruiken. Ik worstel nog met het criterium 'wanneer wel, wanneer niet', maar in ieder geval tochten met een kop en een staart. En dus waar ik in 2024 mee begon: de 'Camí de Cavalls' op Menorca.

donderdag 7 augustus 2008

Driekwart

In mijn gedachten ben ik soms al met de laatste dagen bezig. Van de kilometers heb ik er nu, gisteren aangekomen in Queralbs, 75% op zitten. Van de gidsetappes heb ik 36 (en een half!) van de 46 volbracht. Ook de meeste hoge trajecten heb ik gehad. Alleen op de dag vanuit Nuria heb ik nog wat passen van 2500 tot 2800 meter te nemen, een laatste stukje echt hoge Pyreneeën. Na de lange afdaling naar Setcases is dan het mooie desolate van de hoogelegen GR11-paden met zijn gemsen en gletsjermeren definitief voorbij. Daarna is het eigenlijk alleen nog "laag" (grotendeels beneden de 1000 meter, zelfs beneden 500). Minder hoogtemeters te overbruggen op een dag en des te meer kilometers. De voorbode daarvan heb ik al gehad tussen Puigcerda en Planoles, waarbij ik onderweg 4 liter water gedronken heb.

Heet zal het zijn, de laatste twee weken, maar met wat geluk zal het gevreesde watertekort (Spanje in augustus!) wel meevallen. De keerzijde van de late sneeuw tot in de eerste helft van juni en de overvolle riviertjes met smeltwater, zelfs vorige maand nog, is dat ook in augustus de stroompjes en bronnen nog niet droog zullen zijn. En dus hoef ik ook niet voor de hele dag water mee te sjouwen. Hoop ik ...