OK, cut the crap ...
Ik loop al jaren op Falke Walkies, heb daar ook mijn beide paren bergschoenen mee gekocht en wilde daar voor de GR11 dus aan vast houden (never change a winning team!). Waar ik alleen geen rekening mee had gehouden was het (achteraf wel bekende proces) dat de sok bij mij in het wassen en dragen stugger en de hiel zelfs hard wordt (een soort vervilting lijkt het) en dat dat bij zo´n GR11 dus in rap tempo gaat. Thuis kocht ik elk jaar wel een nieuw paar (of twee) en had ik dus altijd zachte sokken. Maar hier in Spanje kreeg ik halverwege dus echt last van gevoelige hielen en nare plekjes door de harde sokken.Ik had mijn hoop gevestigd op buitensportwinkel Barrabes in Benasque, maar helaas .... geen Walkies. Ook niets dat in de buurt kwam.
Mijn reddende engel heette Raymond die al zijn contacten inclusief de Hiking-Siters had geraadpleegd en die mij kort daarop doodleuk meldde dat hij in "no time" drie paar kon leveren. En zo gebeurde het dat ik in Andorra niet alleen opnieuw een gezellige middag had met Raymond, Yolanda en de kids, maar dat ik nu ook in het bezit ben van kersverse zachte sokken! Wat zullen mijn hielen morgen kirren van geluk ...
Maar dan nog een ernstiger akkefietje. Ik had twee loopdagen geleden een ongelukje met mijn Meindls. Toen ik zoals altijd na afloop van het lopen mijn zooltjes eruit wilde halen, trok ik daarbij de leren voering in de hiel helemaal kapot. Het is net motorpech, want de schoenen zijn mijn vervoermiddel. Ik had vorige week al een keer gedroomd dat ik vanuit Spanje noodgedwongen even snel op en neer naar Paul den Ouden in Veenendaal moest omdat ik een reparatie nodig had voor mijn schoenen. En nu had ik dus écht een schoenmaker nodig, en een goeie! Hoewel ik al zelf een reparatie overwoog met ijzergaren en een kromme naald die Raymond en Yolanda konden leveren, was het natuurlijk eigenlijk werk voor de vakman. Maar waar vind je die? In al die weken GR11 ben ik bijna uitsluitend in dorpen gekomen waar ze hooguit drie winkeltjes met kaas en worst hadden.Ik had dan aweer het geluk dat ik de motorpech net in Andorra kreeg, in Ansalonga (bij Arans), een dorp dat op één dagetappe en 10 minuten bus verwijderd van de hoofdstad ligt. Én ik had het geluk dat Raymond en Yolanda weer in de buurt waren. Zelf was ik al heel trots dat ik via een tip in Encamp het adres van een échte schoenmaker in Andorra-stad had gekregen, maar nadat ik daar bot was afgescheept stond het huilen me nader dan het lachen. Zou ik dan toch zelf gaan knutselen met alle risico´s van dien (ik bedoel, op mijn hiel...!)?
Nadat ik mijn frustratie en dilemma naar Raymond had gesmst was het de doortastende Yolanda die via de VVV liefst twee alternatieven had gevonden. En die bij de schoenmaker, uiteraard in het Catalaans, al haar charmes in de strijd gooide, zodat ik ze de volgende dag alweer kon ophalen. De man gaf me ook vertrouwen dat hij er wel iets goeds mee kon doen. Dus er viel een hele last van me af.
Daarstraks was het zover. Ik kon ze ophalen! Op weg erheen had ik ondanks het vertrouwen in de schoenmaker wel buikpijn over wat ik aan zou treffen. Misschien zou hij zeggen "nee mevrouw, het gaat echt niet...". Maar het resultaat mag er gelukkig zijn. En ik ga weer op pad met goede schoenen ... én nieuwe sokken! Bedankt Raymond en Yolanda!
