Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik geen sabbaticals meer nodig heb om te kunnen wandelen (want definitief 'los'), zal ik dit weblog weer gebruiken. Ik worstel nog met het criterium 'wanneer wel, wanneer niet', maar in ieder geval tochten met een kop en een staart. En dus waar ik in 2024 mee begon: de 'Camí de Cavalls' op Menorca.

woensdag 20 augustus 2008

Doosje 3 b

Mooi verdeeld over de hele GR 11 had ik drie doosjes voor mezelf geregeld met aanvulling van luxe droogvoer, repen, ORS en toiletartikelen. Eentje had ik voor mezelf opgestuurd naar Refugio Casa de Piedra in Panticosa en twee zou Raymond bezorgen op 2 routepunten in zijn Catalaanse tweede vaderland, doosje 2 en 3. Bij het brengen van doosje 3 in Queralbs heeft hij bij het zien van mijn schouder met mij een bezoek aan het ziekenhuis gebracht met de bekende gevolgen van dien. Doosje 3 ging dus mee terug naar Mataró.
Toen ik weer op pad ging vroeg Raymond:”Wat dacht je van een doosje 3b?”, bedoelend dat hij bereid was nóg een keer langs te komen bij mij zodat ik de eerste week met het tobbende schouderwondje niet onnodig veel gewicht hoefde te torsen. En zo geschiedde. Gisteren op camping Bassegoda Park bij Albanyá kwam Raymond samen met de Yolanda en de kids langs met doosje 3b. Het was erg gezellig en ik kreeg weer puf voor de laatste loodjes.