Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11, in blogarchief helemaal onderaan) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik niet meer werk en zoveel kan wandelen als ik wil, zal ik dit weblog weer gebruiken als ik de tocht de moeite vind. In 2024 was dat voor de Cami de Cavalls op Menorca en in 2025 liep ik 650 km van de GR10, die van Valencia naar Lissabon (in blogarchief vanaf maart).

vrijdag 3 juni 2016

Mas de Noguera: een bijzondere plek (29 mei)

Vanuit Bejís zou ik de afstand naar Montenejos overbruggen met een overnachting op Mas de Noguera.
De wandeling zelf was aardig, maar niet heel bijzonder. Dus gaat het vooral over Mas de Noguera. Op de kaart heet het trouwens Mas de Limpiabotas (vertaald: schoenpoetser).

Het gaat om de plek van een oude boerderij (Masía of afgekort Mas), waar idealisten sinds 30 jaar kleinschalige duurzame landbouw bedrijven, logies bieden in hun albergue en een boodschap uitdragen, bijvoorbeeld aan groepen schoolkinderen. Toen ik er was, op vrijdag, kwam net iedereen binnen van een groep met een Tai Chi weekend. Dat deden ze zo al 12 jaar, eens per jaar naar Mas de Noguera.










Het is een lieflijke plek en ik was er met plezier. De overnachting kan daar eigenlijk alleen in de albergue, maar omdat ik het zo heel graag wilde (het was zulk mooi weer!), mocht ik mijn tentje slapen. Het was een gouden plek om te slapen, alleen onder de populieren. Ik mocht er alleen geen foto van op mijn blog plaatsen en eigenlijk moet ik dit dus in versleutelde tekst schrijven.

Ondanks mijn tentje mocht ik van media pension genieten. Dat was wel echt iets voor mij: met zelfgemaakt volkorenbrood en kaas. Wat een feest! En wat een leuke mensen daar.