Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11, in blogarchief helemaal onderaan) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik niet meer werk en zoveel kan wandelen als ik wil, zal ik dit weblog weer gebruiken als ik de tocht de moeite vind. In 2024 was dat voor de Cami de Cavalls op Menorca en in 2025 liep ik 650 km van de GR10, die van Valencia naar Lissabon (in blogarchief vanaf maart).

vrijdag 3 juni 2016

Een zware dag naar Montanejos (28 mei)

Ik was om 10 uur van Mas de Noguera vertrokken. Na een afdaling over pista moest ik weer een paar honderd meter omhoog, grotendeels steil. Niet erg op zich, maar wel op het pad dat zich aandiende. Het was geheel overwoekerd, onder andere met bramentakken en andere planten die steeds aan mijn kleren bleven haken. Ik kon nauwelijks zien waar ik mijn voeten moest zetten en als ik het al zag wist ik niet hoe dat kon zonder verstrikt te raken. Zelfs mijn stokken bleven regelmatig haken. Als ik een stap omhoog wilde zetten, raakte ik uit balans omdat niet alles mee ging wat bij mij hoorde. Ik deed soms vijf minuten over twee meter.

Nadat dat eindelijk achter de rug was heb ik op de col even flink uitgerust voordat ik verder kon met de lange afdaling naar Montan. Het was nog heter dan de dag ervoor, met 27 graden in de schaduw. Het laatste eind naar Montanejos zou beginnen met een nieuwe klim van een paar honderd meter. Ik heb bij de Fuente de la Tejeria bijna een uur gepauzeerd om weer op krachten te komen. Ik dacht echt dat ik het niet zou halen en twijfelde zelfs of ik in Montan zou gaan slapen.

De route naar Montanejos gaat langs de indrukwekkende Barranco de Maimona, maar hoe mooi ook, ik heb er bijna niet van kunnen genieten. Ik was blij dat ik uiteindelijk in Montanejos bij het gereserveerde hotel was. Alles wat Montanejos voor leuks heeft, zoals warmwaterbaden en zwemmen in de Rio Mijares, heb ik allemaal aan me voorbij laten gaan. Uitzicht op de Villa Purification was genoeg om me gereinigd te voelen.
Gelukkig hadden ze daar de prima bar Avenida naast de deur, met een geweldig terras met uitzicht, zodat ik voor mijn natjes en droogjes nergens anders meer heen hoefde.





















Montanejos is best leuk, maar ik was er gewoon te moe voor.