Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11, in blogarchief helemaal onderaan) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik niet meer werk en zoveel kan wandelen als ik wil, zal ik dit weblog weer gebruiken als ik de tocht de moeite vind. In 2024 was dat voor de Cami de Cavalls op Menorca en in 2025 liep ik 650 km van de GR10, die van Valencia naar Lissabon (in blogarchief vanaf maart).

donderdag 21 april 2016

Door de Serra de Mariola naar Bocairent

De route tussen Alcoi en Bocairent begon in de mooie Barranc del Cint en voerde daarna door de Serra de Mariola. Het moet er prachtig zijn, los van het stukje bosbrandgebied. Vanwege laaghangende bewolking heb een groot deel helaas niet kunnen zien. Omhoog naar de Montcabrer en bij de afdaling liep ik een paar uur in de mist, een beetje saai. De berggeiten, waar de berg naar genoemd is, waren niet erg verrast door mijn komst. Ze werden alert toen ik het plastic zakje pakte waar mijn telefoon in zat: eten!
Pas in het laatste uur kwam ik weer onder de natte wolken uit. Dat is dan toch wel veel leuker. De tweede dag was het weer ouderwets zonnig.






























Ik heb na pakweg tweederde van de afstand mijn tent opgezet op Camping Mariola. In dit seizoen en doordeweeks niet het ergste wat er is, ook al omdat er een gedeelte was waar geen caravans mochten staan. Maar ik heb met verbazing gekeken naar de bouwwerken die de standplaatshouders maken.








Vanmiddag ben ik na een korter tweede deel in Bocairent aangekomen, waar ik een allerschattigst huisje in het historische deel voor mezelf heb. Morgen feest in het dorp, het feest van het boek!