Als een kip zonder kop

Maandag heb ik lekker gelopen. Het weer viel ook niet tegen. Afgezien van een wegens regen een uurtje uitgesteld vertrek uit Burguete (om nu meteen al nat te vertrekken, terwijl ik toch de tijd had...) en een paar forse buien rond de middag toen ik toch een broodje wilde eten (en ik tóch de tijd had ...), was het grotendeels droog.
Dat relatief mooie weer heb ik benut door twee keer fors verkeerd te lopen. Waarom? Blijkbaar krijg ik een blinde vlek als ik een roodwitte GR-markering zie. Dan denk ik niet meer na, check mijn kompas niet voor de richting noch de kaart voor het juiste hoogteverschil. Nee, dan gá ik! Heerlijk omhoog stampen. Geen twijfel, sterker nog: ik wordt steeds bevestigd door de markering. En als een kip zonder kop kwam ik er pas na anderhalf uur achter dat ik verkeerd zat. Tot twee keer toe zelfs! Eerst tuinde ik erin door de dit voorjaar omgelegde GR11 bij Burguete, die nu deels langs dezelfde weg dat dorp benadert als waar je er ook voor het vervolg weer langs uit moet. En vanuit Roncesvalles volgde ik vrolijk langdurig de GR12. Zeker 800 hoogtemeters voor nop gestegen.
Een derde kans kreeg ik die dag niet meer, want het weer besliste eind van de middag voor mij: een daverend onweer met bijbehorende regen barstte los toen ik terug ging bij Collado Estañez, het punt waar het fout ging. Na een uurtje schuilen samen met een krasse Franse Santiagofietser die op de weg terug was, besloot ik maar in de nog steeds aanhoudende regen terug te gaan naar Roncesvalles om daar te slapen.