Nou eens een keer geen bus waar aan het eind van de rit de zakken aardappels naast je staan, zelfs geen luxe bus, maar een erg luxe trein! Wat een ervaring! Van dezelfde organisatie als de Oriënt Express, maar dan voor 10 uurtjes. Duur? Welnee ... Als ik een paar dagen naar Hengelo wil ben ik bijna hetzelfde kwijt. Voor 143 dollar ofwel ruim 100 euro kon ik toch bijna het gevoel krijgen dat ik rijk was.
Bij aankomst op het station stonden er mensen in lange jassen om ons welkom te heten. In de trein stonden er comfortabele fauteuils en waren de schemerlampjes ontstoken. Bij de prijs was een middagmaal inbegrepen dat er weliswaar mooier uitzag dan dat het smaakte, maar het plaatje en de excellente en lieftallige bediening hield de tijdelijke illusie hoog.
Aan de rest van het publiek te zien zaten er wel verdomd weinig bij die zo´n bus als waarin ik de laatste maanden grotendeels gereisd heb, ooit van binnen hebben gezien.Waarschijnlijk was ik ook de enige die de treinreis begon met American Gangster van Jay-Z op de iPod! Eh ... waarschijnlijk was ik de enige met een iPod. Zéker was ik de enige die soms voor het lezen van de iPod haar leesbril nodig had!!
Hoe dan ook, het was een mooie ervaring. We verlieten het Titicacameer en reden uren door de prachtige desolate Altiplano, steeds rond de 4000 meter. Het hoogste punt dat we bereikten was het stationnetje van La Raya met 4319 meter. Daarna zakten we langzaam af naar vruchtbare dalen waar het leven duidelijk minder hard is en uiteindelijk naar Cuzco, dat op een zuurstofrijke hoogte van 3310 meter ligt.
