Om een uur of 7.15 ga ik met de micro, die dan nog net niet té vol is, naar het centrum. Daar ben ik rond 7.30 uur. Soms neem ik in het enige café dat open is, een cappucino terwijl ik de krant lees of geniet van de rust.
Eerst ging ik steeds met de familie (vader Juan en dochters Cintia en Mariel Natalia) in de auto mee rchting centrum, maar daar ben ik deze week definitief mee opgehouden. Omdat ze stelselmatig te laat opstaan is het eigenlijk altijd haasten geblazen. Ik ben juist gesteld ben op een rustig begin van de dag (de rest word ik al genoeg geleefd) laat ik het gesjees door de drukke stad en gestress vanwege de haast maar voor wat het is.
De hele ochtend heb ik les van 8.15 tot 12.10 uur. Dan eet ik ergens snel wat, een salade of een broodje. Om 12.45 moet ik alweer op de hoek van Calle Calvo en Calle España staan om microbus lijn G naar Betania te nemen. Ergens rond 13.30 uur ben ik dan bij de kids. Het werk duurt tot circa 17.00 uur. De bus terug is meestal sneller dan in de middagpits. Terug in de stad doe ik nog boodschapjes voor mezelf of voor de kinderen van Betania (leesboekjes, potloden of puzzeltjes). Daarna ga ik met de bus naar huis (soms, als ik geen huiswerk dus geen haast heb, ga ik lekker eem half uur lopen) en ben ik rond 19.00 uur thuis.
Thuis maak ik dan nog mijn huiswerk van de spaanse les. Omdat ik de hele dag in een vreemde taal praat, zelf ´s ochtends heel intensief les heb omdat het 1:1 is, en ´s middags de kinderen alle aandacht geef, ben ik aan het eind van de dag behoorlijk afgedraaid. Het huiswerk moet soms ook echt uit mijn tenen komen. Om uiterlijk 22.00 uur ga ik slapen.
Twee dagen per week ziet het er tussen de middag anders uit. Normaal is dat je elke dag samen het middagmaal (Almuerzo) gebruikt met het gastgezin. Door mijn combinatie van taalles met vrijwilligerswerk en ligging van Betania is dat bijna niet te doen. Om toch contact te houden met de familie heb ik afgesproken dinsdag en donderdag toch te komen eten. Het is eigenlijk veel teveel gehaast want ik heb eigenlijk maar een kwartier om mee te eten, en het vele eten en vooral het vlees is aan mij toch niet besteed, maar ach ... een beetje hoffelijkheid kan geen kwaad jegens je gastgezin.
Dit is de Academia LatinoAmericana de Español, waar ik vier weken lang ´s ochtends les heb. Het is een oud koloniaal pand met twee patio´s. Als het niet regent ziet dat er in de pauzes erg gezellig uit.
