Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11, in blogarchief helemaal onderaan) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik niet meer werk en zoveel kan wandelen als ik wil, zal ik dit weblog weer gebruiken als ik de tocht de moeite vind. In 2024 was dat voor de Cami de Cavalls op Menorca en in 2025 liep ik 650 km van de GR10, die van Valencia naar Lissabon (in blogarchief vanaf maart).

maandag 28 januari 2008

La Paz

Sinds een klein dagje ben ik in La Paz. Na een lange reis landde ik om 00.20 uur Boliviaanse tijd op El Alto. De hoogte van het vliegveld (4050 meter) en de vermoeidheid van 27 uur wakker zijn, maakte dat ik vannacht echt in bed tuimelde, nauwelijks in staat om na het uitpakken van mijn rugzak mijn moeder nog een smsje te sturen.
Na een redelijk goede slaap zag de wereld er echter meer dan geweldig uit! Ik heb een groot deel van de stad al lopend gezien, omdat ik mijn excursie eind deze week naar Salar de Uyuni wilde regelen en ik een daarvoor ook een (blijkbaar al schaars geworden) treinkaartje moest kopen van Oruro naar Tupiza.
Het is snakken naar zuurstof, maar wel erg leuk. La Paz voelt prettig en veilig. Het is nu zomer en regenseizoen. De gemiddelde temperatuur komt op deze hoogte ook in de zomer niet boven de 14 graden uit komt en zeker was er vandaag ook regen, maar vanmiddag scheen de zon en was het erg lekker!
Hostal Rosario is ook wel een lekkere binnenkomer na zo´n lange reis. In een voor de derde wereld gebruikelijke drukke wijk met veel kleine winkeltjes, kraampjes met etenswaren en andere straatverkopers biedt Hostal Rosario een enclave van rust met o.a. kamers aan een mooie patio. En een ontbijtbuffet met o.a. vers papayasap is aan mij ook wel erg besteed!