Het idee was om vanuit Villahermosa del Rio naar het verlaten kloostercomplex (en nu recreatief speerpunt) Sant Joan de Penyagolosa te lopen en daar te slapen, in mijn tentje op de Zona de Acampada of onder de porches. En ik speelde ook met de gedachte om vanuit het klooster nog naar de top van de Penyagolosa (1813 m) te lopen, het symbool van Valencia. Weliswaar niet het hoogste punt van de Comunidad Valenciana, maar de Penyagolosa is door zijn vorm wel de meest aansprekende.
Maar eerst de weg omhoog! Het was prachtig langs de Rio Carbó en lang kende het het pad geen noemenswaardige stijging. Dat veranderde na een tijdje en vanaf het pad kreeg ik mooie vergezichten, met in het blikveld diverse verlaten gehuchtjes en boerderijen en later de Barranco de los Muertos.
Idealiter zou ik die extra 600 meter naar de Penyagolosa de volgende dag doen. Na de klim vanuit Villahermosa naar Sant Joan van 700 meter had ik hoe dan ook geen puf om dat aansluitend nog dezelfde dag te doen. Daarnaast werd ik van de locatie van Sant Joan niet echt vrolijk. Mede door de weersvoorspelling voor later in de week dacht ik beter kilometers dan hoogtemeters te maken. En dus liep ik door naar Vistabella del Maestrat. Daar vond ik vlak voor het dorp het allermooiste kampeerplekje. Ik was weer zo gelukkig en heb genoten van de sterren. En ook leuk: mijn nieuwe slaapsysteem met de Cumulus Comforter M350 voldeed prima bij 4 graden.
