Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik geen sabbaticals meer nodig heb om te kunnen wandelen (want definitief 'los'), zal ik dit weblog weer gebruiken. Ik worstel nog met het criterium 'wanneer wel, wanneer niet', maar in ieder geval tochten met een kop en een staart. En dus waar ik in 2024 mee begon: de 'Camí de Cavalls' op Menorca.

donderdag 3 maart 2016

Mooi ...

Ik heb echt twee prachtige wandeldagen gehad. Gisteren veel ongecultiveerde landschappen van het Parque Natural Sierras de Tejeda, Almijara y Alhama. Bijna allemaal pista, maar met zo'n gevarieerde omgeving en zonder verder een hond te zien ... echt een feest!  Ik voelde me helemaal in mijn element.
Onderweg kon ik ook zien hoeveel sneeuw er afgelopen weekend op de Sierra Nevada gevallen is. 

Sierra Nevada in de verte

Paarden hielden me gezelschap bij de pauze.
Harswinning
n

In een bepaald deel van de bossen werd duidelijk (weer) hars gewonnen van de naaldbomen. Tot de bosbranden van 1975 was de harsindustrie hier van belang, gezien het nabijgelegen, inmiddels gerestaureerde fabriekscomplex van La Resinera uit 1902.








Panorama bij de Pino de las Cinco Ramas

Abiertos de Miércoles a Domingo de 9:00 AM a 20:00 PM... not!

Ik had het zo leuk bedacht... twee dagen kamperen en me op de eerste dag eind van de middag onderweg lekker volvreten bij Meson Prades de Lopera. Mijn enige kruising met de beschaving zou bij een doorgaande weg zijn en dit restaurant. Ideaal! Behalve als ie dicht is...
Na aankomst op mijn kampplek heb ik van armoe een half zakje zoute amandelen en een halve reep chocolade gegeten.

Vandaag ben ik vanaf mijn slaapplek El Cañuelo afgezakt naar de bewoonde wereld via een lange slingerende pista door een prachtige kloof, de Barranco de Saleres. En wederom geen hond, alleen één mountainbiker. Na twee uur was ik in Albuñuelas en vandaar ben ik via een broodje kaas in Restábal naar Megelís gelopen. Het was één grote sinaasappelboomgaard waar ik doorheen liep. (Helaas weinig foto's met de telefoon gemaakt, dus geen sinaasappeltjes voor dit blog).

Albuñuelas