Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik geen sabbaticals meer nodig heb om te kunnen wandelen (want definitief 'los'), zal ik dit weblog weer gebruiken. Ik worstel nog met het criterium 'wanneer wel, wanneer niet', maar in ieder geval tochten met een kop en een staart. En dus waar ik in 2024 mee begon: de 'Camí de Cavalls' op Menorca.

woensdag 17 februari 2016

Caminito del Rey - 'close, but no cigar'

(dan maar zelf een sigaar...!)

Na de restauratie (foto niet van mezelf)












Omdat ik op de camping ongeveer 3 km bij de El Chorro kloof en de noord-ingang van de Caminito del Rey vandaan zat, wilde ik mijn kans grijpen om die spannende wandeling te lopen. Bleek ie volgeboekt! Ik was helemaal verbaasd ... in februari?!
Vandaag hoorde ik van mijn lift naar Ardales de verklaring: vanaf de heropening in maart 2015 was het nieuwe complex een jaar (bijna) gratis, dus dat gold nog tot 29 februari. Geen wonder!

De historische route in de Desfiladero de los Gaitanes is een industrieel monument van rond 1900, bedoeld voor onderhoudswerkzaamheden in relatie tot de waterkrachtcentrale. Het was de laatste jaren een populaire route voor klettersteigliefhebbers en klimmers, want door het verval was van het oorspronkelijke pad soms weinig meer over dan een stalen balk en was het een riskante route geworden. Nu alles zo mooi is gerestaureerd is het verworden tot een soort avonturenpretpark, geschikt voor iedere fitte sportieve bezoeker, en gefaciliteerd met goed georganiseerde pendelbusjes. Dat hebben ze best goed gedaan. En dat de Camino del Rey daarmee niet meer voorbehouden is aan eeen paar durfals, is de keerzijde van een geslaagde restauratie, die op deze manier ook wat opbrengt.