Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11, in blogarchief helemaal onderaan) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik niet meer werk en zoveel kan wandelen als ik wil, zal ik dit weblog weer gebruiken als ik de tocht de moeite vind. In 2024 was dat voor de Cami de Cavalls op Menorca en in 2025 liep ik 650 km van de GR10, die van Valencia naar Lissabon (in blogarchief vanaf maart).

maandag 5 mei 2025

Escoba blanca langs Embalse de Burguillo















Ik ben blij dat ik, ondanks eerdere weersvooruitzichten, gisterenavond weer kansen zag en vandaag ben gaan lopen. Daardoor kon ik vanmiddag met 20 nagenoeg droge kilometers Burgohondo aantikken. Afgezien van wat lichte miezer vielen de spaarzame druppels precies tijdens mijn pauze in een bar in Navaluenga. 

Ik heb me voor de start met een taxi laten afzetten in La Rinconada. De 9 km asfalt vanaf de stuwdam heb ik overgeslagen om mijn hielen te sparen. Het smalle pad langs de Embalse de Burguillo was erg mooi, met overal uitbundig bloeiende Escoba Blanca (Cytisus multiflorus). Het is dus het witte zusje van de gele brem (Cytisus scoparius).

Daarna kwamen de kleine landweggetjes, al dan niet afgezoomd met koeien, en met zicht op de Sierra de Gredos en woeste wolkenluchten. 
 






























Dat ik geluk had kon ik zien aan de verse plassen na Navaluenga. Blijkbaar was de waarschuwing van Aemet (het Spaanse KNMI) voor grote hoeveelheden neerslag op maandag in deze regio wel terecht geweest. Maar ik liep die buien mooi mis.
Na aankomst in Burgohondo maakten de wolken zich op voor onweer en regen.