Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11, in blogarchief helemaal onderaan) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik niet meer werk en zoveel kan wandelen als ik wil, zal ik dit weblog weer gebruiken als ik de tocht de moeite vind. In 2024 was dat voor de Cami de Cavalls op Menorca en in 2025 liep ik 650 km van de GR10, die van Valencia naar Lissabon (in blogarchief vanaf maart).

maandag 31 maart 2025

En weer een natte modderzooi ...

Toch weer dat water ... Ik liep lekker en was bijna bij Carrascosa de Henares, halverwege de dagafstand van Jadraque naar Cogolludo. En toen hield het landweggetje op, weggeslagen door de overstroming van riviertje Henares.

Door overstromingen is hier de route weggespoeld










Ik probeerde via een omweg van drie kwartier toch bij Carrascosa te komen, maar het was weer veel geploeter in een veld met een flinke laag zuigende, vette modder. Uiteindelijk had ik naast dikke klonten klei aan mijn schoenen, ook gewoon natte schoenen, sokken en voeten. Daar nog 11 km mee gaan lopen naar Cogolludo vond ik vanwege blarenrisico geen goed idee. En zo viel op de eennalaatste mooie dag van de week, mijn plannetje in duigen.




















Na de voor Spanje historische hoeveelheid neerslag in maart blijkt het ook nog niet voorbij. De weerman kondigde gisteren weer een nieuw treintje van lagedrukgebieden aan. En dat begint overmorgen weer met veel regen tot en met vrijdag.

Ik ben bang dat ik op de GR10 nog wel even de modderige consequenties zal tegenkomen. Vooral vind ik het jammer dat ik niet zorgeloos kan lopen  en steeds andere plannetjes moet bedenken. Ik wil niet in mijn hoofd zitten. Ik verlang er zo naar nergens over na te hoeven denken, en gewoon dag in dag uit: eten, lopen, slapen (en repeat).