Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11, in blogarchief helemaal onderaan) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik niet meer werk en zoveel kan wandelen als ik wil, zal ik dit weblog weer gebruiken als ik de tocht de moeite vind. In 2024 was dat voor de Cami de Cavalls op Menorca en in 2025 liep ik 650 km van de GR10, die van Valencia naar Lissabon (in blogarchief vanaf maart).

vrijdag 3 juni 2016

Naar Villahermosa del Rio met/zonder camera (31 mei)


Van San Vicente naar Villahermosa del Rio zou een makkelijk dagje worden. Ik ging op tijd weg en dacht halverwege de middag aan te komen. Lekker eten en een paar uur over om in hostal Ruta de Aragon mijn blog bij te werken. Helaas werd het anders.













Bij mijn beoogde pauzepunt Ermita San Bartolomé ontdekte ik dat ik mijn camera kwijt was. Die zat altijd in mijn broekzak en nu niet meer. Bij de kleine wijngaard had ik de camera voor het laatst gebruikt. Ik was daarna op de onduidelijke route diverse keren over een hek geklommen en dacht dus te weten waar ik het moest zoeken. Dat was allemaal vlakbij een weg en er was toevallig iemand die mij kort ervoor op het korte stukje asfaltweg dat ik liep, had aangesproken over mijn stoere plannen en mij met de auto naar die locatie wilde brengen. Helaas was er bij alle bekommen hekken niets te vinden, en ik liep dus hoopvol de laatste anderhalf uur nóg maar een keer in de richting van de Ermita. Voor de tweede keer een route door een weinig verheffend landschap over onduidelijke paden met veel op en neer en ook nog eens zonder resultaat. Tot zover de bonuskilometers. Opnieuw bij de Ermita aangekomen besloot ik maar het laatste stuk naar Villahermosa te gaan lopen. Het was best mooi, maar natuurlijk zat ik ondertussen plannen te smeden.










Ik zou bij het hostal vragen naar een taxichauffeur die mij naar San Vicente de Piedrahita zou brengen, zodat ik ook in het allereerste stuk van de dag kon gaan zoeken. Villahermosa del Rio  (500 inwoners) had alleen geen taxichauffeur. En toen kwam het ongelooflijke ... binnen no time stond er een zwager van de ober die mij de 18 kilometer naar San Vicente wilde brengen en van een vergoeding wilde hij niet weten. Hij heeft zelfs meegezocht. En ook al heb ik de camera niet terug, deze hartverwarmende hulp is om nooit meer te vergeten. 
Ik kon pas om 18 uur eindeljjk mijn schoenen uit doen en mijn kleren wassen en heb de rest van de avond en zelfs een stukje nacht gekeken hoe ik zo snel mogelijk een nieuwe camera bezorgd kon krijgen. De telefooncamera is toch ook niet alles. In Morella ligt er nu een nieuwe camera te wachten.