Els Ports

Ik kwam Catalonië binnen in het gebied dat Els Ports wordt genoemd. Het is bekend terrein voor mij. De eerste keer was in 2010 en daarna ben ik er nog een paar keer geweest met Rob of alleen. Els Ports is een ruig gebied met veel onderscheiden rotsmassieven, met steile wanden en het uiterlijk van samengeklonterde torens. Ook zijn er veel diepe en smalle kloven. Waterlopen met grote keien waar ook in de warme maanden nog lang water in staat, met soms hele smalle doorgangen, de zogenaamde gubies, en veel natuurlijke zwembaden. Daar zal ik nu niet komen.

Maar de GR7 door Els Ports geeft wel een feest van herkenning. Grote delen van de route tussen Font Ferrera en Paüls heb ik al meerdere keren gelopen.

Voor mij is een leuk aspect van Els Ports dat er tal van grotten zijn waar sinds de prehistorie gebruik van wordt gemaakt. Een van de meest aansprekende is de Cova del Vidre.
Ik had er al twee keer in geslapen, één keer met Rob en een keer alleen (voor de duidelijkheid: het is gewoon een grot, niet  een verbouwde en ingerichte grot zoals in Andalusië). De Cova del Vidre stond ook nu op mijn lijstje, al had ik gezien de warmte een kleine voorkeur voor mijn tentje op een graslandje vlakbij. Toen ik daar aan kwam bleek dat de daar grazende koeien mij de keuze gemakkelijk hadden gemaakt. Het werd dus de Cova del Vidre voor de derde keer.

Het is een hele diepe grot met de prachtigste kleuren op de wanden: groen, rood, zwart. Dat laatste ongetwijfeld door duizenden jaren houtvuur stoken.