Ik ben dit blog ooit begonnen bij mijn eerste sabbatical in 2008 (Bolivia, Peru en GR11, in blogarchief helemaal onderaan) en heb hier ook in 2016 van mijn tweede, met 2000 km GR7, verslag gedaan. Voor de talloze kleinere tochten van 1-4 weken vond ik het de moeite niet. Nu ik niet meer werk en zoveel kan wandelen als ik wil, zal ik dit weblog weer gebruiken als ik de tocht de moeite vind. In 2024 was dat voor de Cami de Cavalls op Menorca en in 2025 liep ik 650 km van de GR10, die van Valencia naar Lissabon (in blogarchief vanaf maart).

zondag 10 april 2016

Geen water - en toen ...








We hadden besloten na de twee voorzichtige inloopdagen, ook Calasparra- Cieza te doen. Ik vond het leuk om samen met Rob ook een nieuwe etappe van de GR7 te lopen en het was een werkelijk prachtige wandeling qua landschap.
De 36 kilometer zouden we in twee dagen verdelen en er was halverwege een perfecte overnachtingsplek aan de voet van de Almorchon, de Area Recreativa Fuente de Obispo.







'Fuente' betekent 'bron', dus genoeg water ...  dachten we. Er was geen water en er was niet veel meer over van onze voorraad van de eerste dag. Terwijl we nog een dag moesten lopen en zeker wisten dat er onderweg niets was.
Uiteindelijk besloten we een modderplas te gebruiken en het water te filteren met de Sawyer Mini. Dat moest toch kunnen? We waren erg ingenomen met het resultaat (zie foto's) en blij dat we toch nog een warme maaltijd konden eten met zelfs koffie toe voor Rob. En de volgende dag zouden we lekker thee bij het ontbijt hebben en toch nog water voor onderweg.






Die vrolijkheid over zoveel vernunft heeft helaas maar een paar uur geduurd: ' s nachts zijn Rob en ik erg beroerd geweest en moesten we meerdere keren de tent uit. Ergens hadden we toch iets niet goed gedaan. Misschien een fout met het schoonmaken van de schepbeker? Of was het modderwater toch zo vies dat ook de Sawyer-filter het niet aan kon?

Enfin, de volgende ochtend hadden we toch plezier van ons gefilterde modderwater, want nadat we het water nog extra hadden laten doorkoken, smaakte de thee ons buitengewoon. Alleen het eten wilde nog niet lukken: we kregen ieder welgeteld twee Keks weggewerkt. Niet echt een flink wandelaarsontbijt.

Met de wetenschap dat we een zware dag tegemoet zouden gaan, zijn we op pad gegaan. Zonder 'escape'-mogelijkheden in de eerste 12 kilometer en met ieder 350 cc water in de fles en het restant Keks voor de broodnodige energie. Onderweg is het toch gelukt om knabbelgewijs één Keks weg te werken. Ondanks het minimum aan energie en vocht hebben we de tocht volbracht! Bij de autoweg vlak voor Cieza en na ongeveer 15 kilometer hebben we ons laten oppikken door een taxi. We waren trots op onszelf!

Het laatste stukje naar Cieza hebben we vandaag als zondagswandelingetje gedaan, ik met rugzak en Rob zonder.

Na dit fijne intermezzo met Rob zal ik woensdag in Cieza de GR7 als solo-onderneming hervatten.