De slaapplaatsen tijdens de tocht zijn ook het vermelden waard. De eerste nacht in Purunkila sliep ik in een klaslokaal van een schooltje in aanbouw waar de ramen nog geen glas hadden maar waar wel wat tafels en lessenaartjes stonden. Ik heb met mijn Thermarestmatrasje op twee tafels geslapen, met frisse lucht en uitzicht op de talloze sterren in de heldere nachthemel. Ik ontliep met mijn vondst het benauwde gezamenlijk slapen in het 5 m2 grote bijgebouwtje, wat eigenlijk de bedoeling was. 
De drie nachten erna in Irupampa hadden we een soort “refugio” van 8 x 4 m ter beschikking met (stapel-)bedden en een keukentje met eettafel. Ik heb de eerste, wederom heldere nacht een bed op het piepkleine binnenplaatsje gezet en heb zo heel luxe onder de sterrenhemel geslapen. Door de stortbui van de avond erop was dát helaas een riskante optie geworden, maar met het bed tegen de openstaande achterdeur aan had ik die nacht (en de nacht erna) toch frisse lucht en veel sterren om bij het omdraaien naar te kijken.De laatste nacht in Chaunaca was het ook zo´n soort accomodatie, maar dan met stromatrassen op de grond.Ik sliep eerste rang doordat ik met mijn matje de kleine veranda in beslag nam en ook daar volop kon blijven genieten van de sterren.
Voor iemand als ik die het spaans benauwd krijgt van het delen van een kleine niet ventilerende slaapruimte met een vreemde, was dat allmaal dik geluk!
Stromend water was er alleen in de vorm van de riviertjes in de buurt en dat was in Irupampa dusdanig mager dat ik weer heel blij was met de soms haperende warme douche in Sucre. Maar zelfs na deze douche had ik, terwijl ik it schreef, steeds het gevoel dat ik vlooien op mijn lijf voelde!
